22. Een brekky met een tradie

Eén van de redenen waarom ik viel voor ons nieuwe avontuur in Australië is de taal, erg fijn dat iedereen hier net als in Amerika Engels spreekt. Maar het ene Engels blijkt het andere niet!

Toen we net in Sydney waren aangekomen en wilden weten wat fijne wijken zouden zijn om in te wonen, kregen we hulp van een woningmarkt-specialist die ons een middag rondreed door de stad. Deze Deirdre vroeg ook naar onze hobbies en ik vertelde dat ik graag fiets dus een wijk met fietspaden zou een plus zijn. Waarop Deirdre enthousiast reageerde dat ze ook een pushbike heeft. Uhm, wat voor fiets?

Onze huisbaas kondigde laatst aan even langs te komen met z’n water blaster. Ik dacht eerst dat hij een kinderfeestje wilde organiseren, maar het apparaat bleek nodig om de put in de garage onder ons huis schoon te spuiten, zodat een vakman een nieuwe pomp kon installeren. Toen hij arriveerde zag ik dat hij een power washer bij zich had, een Kärcher dus in goed Nederlands.

Eerder die dag was ik in de supermarkt om ingrediënten te halen voor ons nieuwe favoriete gerecht Shakshuka maar ik kon geen paprika’s vinden. Gelukkig had ik in Amerika geleerd dat die dingen bell peppers heten maar toen ik er bij de Woolworths naar vroeg, keek de medewerker me aan alsof ik iets heel raars zei. Tja, hoe leg je uit wat een paprika is? Ik zei, het is een vegetable groter dan een tomaat in rood, groen of geel. “Oh, you’re looking for capsicums!” Was ik dat?

Drie van de vele voorbeelden van het Australische Engels: een pushbike blijkt een traditionele fiets die je op eigen kracht push’t, oftewel trapt (in tegenstelling tot een e-bike). Een hogedrukspuit is dus een water blaster. En paprika’s heten hier capsicums en geen bell peppers.

Een stopcontact is een power point (en geen Amerikaanse outlet), huisvuil gaat in de bin (en niet in de trash), en wie naar het strand gaat neemt z’n swimmers mee (en niet z’n bathing suit). Op het terras had ik geen bestek gekregen, maar het silverware waar ik naar vroeg werd niet begrepen (ik had om cutlery moeten verzoeken), Australiërs gaan on holiday (en niet on vacation) en twee vrouwen zeiden laatst op de boulevard van Bronte Beach dat het ‘jumper on/jumper off-kinda weather’ was (trui-aan/trui-uit-weer) terwijl een Amerikaan z’n sweater aan- of uitdoet.

En als je deze woorden eenmaal kent, ben je er overigens nog niet: want de Australiër lijkt niets liever te doen dan woorden afkorten. Zo was de vakman die de pomp kwam aansluiten een tradie (tradesperson); de één wordt ’s zomers vaker dan de ander geprikt door een mozzie (mosquito oftewel mug) en met Chrissy gaat de Barbie aan (een echte Christmas barbecue). In het weekend gaan de Aussies (Australiërs) footy (football oftewel rugby) kijken en nemen een esky (koelbox) mee, een pickup truck heet hier een Ute, en ik schrijf dit stukje in de arvo (afternoon) na een late brekky (breakfast of ontbijt).

Om aan de taal hier te wennen hebben we trouwens ook onze telefoons op het Australische Engels gezet, en ook daar van die subtiele verschillen: het dataverkeer ging in Amerika via het cellular network (hier weer gewoon mobile), in het vliegtuig zet je je telefoon op Aeroplane mode (en niet Airplane mode) en de ongewenste email verdwijnt in de Spam (en niet de Junk mail). Nu maar hopen dat deze aflevering van Sydnieuws daar niet in is beland!